OCHRONA MAŁOLETNICH

Dobre relacje  pomiędzy wychowawcą- opiekunem- trenerem-dorosłym a dzieckiem- zawodniczką  powinna być oparta na akceptacji, uznaniu (docenianiu), życzliwości i szacunku.

Do elementów takiej relacji należą m.in.:

1. okazywanie żywego zainteresowania sprawami dziecka ( aktywnego słuchania )
2. okazywanie szacunku i poświęcenia uwagi oraz czasu
3. chwalenie nawet za drobne sukcesy i osiągnięcia
4. pozytywna krytyka – (bez ośmieszania i zawstydzania)
5. wspieranie w każdej szczególnie trudnej sytuacji
6. uczciwe i adekwatne rozwiązywanie konfliktów.

Osobą wyznaczoną i zaakceptowaną przez Zarząd klubu do kontaktu w sprawach naruszenia tzw. Ustawy Kamilka czyli  w sferze ochrony małoletnich przed przemocą jest Pani mgr Violetta Bartnicka.

Pani Violetta Bartnicka jako osoba zaufania publicznego w klubie KSW SPARTAKUS jest nauczycielem dyplomowanym z ponad 35 letnim stażem wieloletnim wychowawcą dzieci i młodzież w szkołach zarówno podstawowej, gimnazjum oraz  szkoły ponadpodstawowej. Ponownie będzie pełniła funkcję kierownika obozu sportowego w Kołobrzegu.

Kontakt do Pani Violetty tel: 502 159 682, violabart@tlen.pl

Polityka bezpieczeństwa obejmuje :

I. WERYFIKACJE KADRY i ZASADY REKRUTACJI do PRACY w KLUBIE KSW SPARTAKUS.

II. ZASADY POSTĘPOWANIA PODCZAS PRZEBYWANIA DZIECKA-ZAWODNICZKI W KLUBIE.

III. KROKI POSTĘPOWANIA, REAGOWANIA NA NADUŻYCIA na POZIOMIE

1. DZIECKO-DZIECKO
2. GRUPA-DZIECKO
3. TRENER-DZIECKO
4. PRACOWNIK -DZIECKO
5. KIBIC-DZIECKO
6. RODZIC-DZIECKO

IV. ZASADY BEZPIECZEŃSTWA ON-LINE

V. PRZEPROWADZENIE SZKOLENIA

Ad. I

Weryfikacji podlegają wszyscy pracownicy Klubu ( trenerzy, psycholog, fizjoterapeuta ) i odbywa się to poprzez przedstawienie przez zainteresowanego dokumentu-zaświadczenia potwierdzającego niekaralność w tym zaświadczenia z Krajowego Rejestru Sprawców Przestępstw na tle seksualnym zamieszczonego na stronie internetowej Klubu.

Zasady zapewniające bezpieczne relacje między małoletnim a dorosłym, w szczególności zachowania niedozwolone wobec małoletnich.

Ad. II

Pracownicy Klubu :

1. działają dla dobra dziecka i w jego najlepiej pojętym interesie;
2. traktują dziecko z poszanowaniem jego godności i potrzeb;
3. wszelkie działania podejmują w ramach obowiązującego prawa, przepisów wewnętrznych oraz swoich kompetencji;
4. działają w sposób otwarty i przejrzysty, aby zminimalizować ryzyko błędnej interpretacji swojego zachowania/postępowania;
5. informują dzieci, że jeśli czują się niekomfortowo w jakiejś sytuacji, wobec konkretnego zachowania czy słów, mogą o tym powiedzieć i oczekiwać odpowiedniej reakcji i/lub pomocy;
6. w komunikacji z dziećmi zachowują cierpliwość i szacunek dla dziecka;
7. uważnie słuchają dzieci i udzielają im odpowiedzi adekwatnych do ich wieku i danej
8. nie lekceważą zgłaszanych problemów także tych z środowiska rodzinnego, szkolnego

Zachowania niedozwolone wobec małoletnich:

1. Nie wolno zawstydzać, upokarzać, lekceważyć i obrażać
2. Nie wolno krzyczeć na dziecko w sytuacji innej niż wynikającej z zagrożenia bezpieczeństwa dziecka lub innych osób.
3. Nie wolno w jakikolwiek sposób naruszać integralności fizycznej dziecka i stosować przemocy w jakiejkolwiek formie a kontakt fizyczny z dzieckiem nigdy nie może być niejawny bądź ukrywany, wiązać się z jakąkolwiek gratyfikacją ani wynikać z relacji władzy.
4. Nie wolno dotykać dziecka w sposób, który może być uznany za nieprzyzwoity lub niestosowny.
5. Nie wolno ujawniać informacji o sytuacji rodzinnej, ekonomicznej, medycznej, opiekuńczej i prawnej dotyczących dziecka osobom nieuprawnionym, w tym wobec innych dzieci.
6. Nie wolno zachowywać się w obecności dzieci w sposób niestosowny. Dotyczy to używania wulgarnych słów, nieprzyzwoitych gestów i żartów, czynienia obraźliwych uwag.
7. Nie wolno faworyzować dziecka, dyskryminować czy mobingować.
8. Nie wolno nawiązywać z dzieckiem jakichkolwiek relacji mogących sugerować relacje romantyczne lub seksualne ani składać dziecku propozycji o nieodpowiednim charakterze.
9. Nie wolno utrwalać wizerunku dziecka (filmowanie, nagrywanie głosu, fotografowanie) dla potrzeb prywatnych. Dotyczy to także umożliwienia osobom trzecim utrwalenia wizerunku dzieci bez zgody rodziców/opiekunów prawnych.
10. Nie wolno proponować dzieciom alkoholu, wyrobów tytoniowych ani substancji działających podobnie do alkoholu, jak również używać ich w obecności dzieci.
11. Nie wolno zachowywać się w sposób mogący sugerować innym istnienie prywatnych zależności, prowadzących do oskarżeń o nierówne traktowanie bądź czerpanie korzyści majątkowych i innych.
12. Nie wolno nawiązywać kontaktów z dziećmi poprzez przyjmowanie bądź wysyłanie zaproszeń w mediach społecznościowych.
13. Podczas wyjazdów i wycieczek niedopuszczalne jest spanie z dzieckiem w jednym łóżku.
14. Nie wolno wchodzić do szatni, przebieralni, pokoju podczas wyjazdu bez wcześniejszego uzyskania werbalnej zgody wychowanka po słyszalnym , wyraźnym pukaniu do drzwi.
15. Nie wolno wchodzić do łazienki w której może przebywać małoletni.
16. Nie należy stosować metod i środków treningowych nieadekwatnych do wieku i możliwości dziecka, przemęczać lub narażać go na kontuzję.

Zasady postępowania w sytuacji podejrzenia krzywdzenia lub posiadania informacji o krzywdzeniu małoletniego.

1. Każdy pracownik Klubu, który otrzyma informację o podejrzeniu krzywdzenia małoletniego jest zobowiązany do niezwłocznego poinformowania Zarządu Klubu prezesa lub vice prezesa i/lub wskazanej w klubie i zaakceptowanej przez rodziców osoby zaufania osobiście lub poprzez zgłoszenie telefoniczne.
2. Wszystkie zauważone ryzykowne sytuacje, które obejmują zauroczenie dzieckiem przez pracownika lub pracownikiem przez dziecko, należy niezwłocznie zgłosić.
3. Decyzja o rozmowie z dzieckiem, w stosunku do którego istnieje uzasadnione podejrzenie jego krzywdzenia i o podjęciu procedury podejmowania interwencji, podejmowana jest przez zespół osób powołany przez Zarząd.

Procedury i osoby odpowiedzialne za składanie zawiadomień o podejrzeniu popełnienia przestępstwa na szkodę małoletniego, zawiadamianie sądu opiekuńczego oraz osoby odpowiedzialne za wszczynanie procedury „Niebieskie Karty”

1. Zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa na szkodę małoletniego oraz zawiadamianie sądu opiekuńczego następuje w przypadku uzasadnionego podejrzenia krzywdzenia dziecka.
2. Zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa na szkodę małoletniego do organów ścigania i / lub sądu opiekuńczego składa Zarząd Klubu.
3. Procedura „Niebieskiej Karty” jest wszczynana w przypadku uzasadnionego podejrzenia krzywdzenia dziecka,

Wymogi dotyczące bezpiecznych relacji między małoletnimi, a w szczególności zachowania niedozwolone.

Zabronione jest dręczenie lub prześladowanie , tj. wielokrotna przemoc psychiczna (np. obrażanie, wyśmiewanie, plotki, wykluczanie, odtrącanie), werbalna, relacyjna, materialna, cyfrowa (cyberbullying), seksualna, fizyczna, groźna przemoc fizyczna, wymuszanie.

W relacjach rówieśniczych jest zabroniona agresja słowna to: ubliżanie, dokuczanie, zastraszanie, wyśmiewanie, grożenie, obrzucanie wyzwiskami, uszczypliwości, kpiny, ośmieszanie.

Zabroniona jest agresja fizyczna, podczas której dochodzi do kontaktu fizycznego pod postacią popychania, bicia, kopania, plucia, zadawania ran, kradzieży pieniędzy lub przedmiotów, zamykania, niszczenia własności, zabierania rzeczy lub pieniędzy przy użyciu siły lub groźby jej użycia. Formą przemocy bez użycia słów i kontaktu fizycznego są wrogie gesty, miny, izolowanie, manipulowanie związkami.

Zabroniona jest także cyberprzemoc (przemoc cyfrowa), tj. przemoc z użyciem technologii informacyjnych i komunikacyjnych (przede wszystkim Internetu i telefonii komórkowej), tj. nękanie, straszenie, szantażowanie z wykorzystaniem sieci, publikowanie lub rozsyłanie ośmieszających, kompromitujących informacji, zdjęć, filmów w sieci oraz podszywanie się pod kogoś wbrew jego woli.

Zabronione jest noszenie i używanie niebezpiecznych narzędzi.

Procedury ochrony dzieci przed treściami szkodliwymi i zagrożeniami w sieci Internet oraz utrwalonymi w innej formie.

1. Podstawowe formy zjawiska cyberprzemocy jest: nękanie, straszenie, szantażowanie z użyciem sieci, publikowanie lub rozsyłanie ośmieszających, kompromitujących informacji, zdjęć, filmów z użyciem sieci oraz podszywanie się w sieci pod kogoś wbrew jego woli.
2. W każdej sytuacji w trakcie ustalania okoliczności trzeba ustalić charakter zdarzenia (rozmiar i rangę szkody, jednorazowość/powtarzalność).
3. Realizując procedurę należy unikać działań , które mogłyby wtórnie stygmatyzować ofiarę lub sprawcę, np.: konfrontowania ofiary i sprawcy.
4. Trzeba dokonać oceny, czy zdarzenie wyczerpuje znamiona cyberprzemocy, czy jest niezbyt udanym żartem.
5. Należy zabezpieczyć wszystkie dowody związane z aktem cyberprzemocy (wydruk, zrzut ekranu, zapis strony).
6. Gdy sprawca cyberprzemocy jest znany powinno się  przeprowadzić z nim rozmowę o jego zachowaniu.
7. W pierwszej kolejności należy udzielić wsparcia Musi się ona czuć bezpieczna i zaopiekowana przez dorosłych.
8. Podczas rozmowy z uczniem zgłaszającym, że jest on ofiarą cyberprzemocy, należy zapewnić go, że nie jest winny zaistniałej sytuacji oraz że nikt nie ma prawa zachowywać się w ten sposób wobec niego, a także podkreślić , że dobrze zrobił ujawniając sytuację.
9. Należy poinformować dziecko o krokach, jakie może podjąć Klub i sposobach, w jaki może zapewnić mu bezpieczeństwo.
10. Podczas rozmowy ze zgłaszającym, że jest on ofiarą cyberprzemocy, należy zapewnić go, że nie jest winny zaistniałej sytuacji oraz że nikt nie ma prawa zachowywać się w ten sposób wobec niego, a także podkreślić , że dobrze zrobił ujawniając sytuację.
11. Należy pomóc ofierze (rodzicom ofiary) w zabezpieczeniu dowodów, zerwaniu kontaktu ze sprawcą, zadbaniu o podstawowe zasady bezpieczeństwa on-line.
12. Pomoc ofierze nie może kończyć się w momencie zakończenia procedury. Należy nadal monitorować sytuację.
13. W działania wobec ofiary należy także włączyć rodziców/opiekunów ofiary – trzeba na bieżąco ich informować o sytuacji, pamiętając przy tym o podmiotowym traktowaniu dziecka
14. Należy zadbać o bezpieczeństwo świadków zdarzenia, zwłaszcza, jeśli byli oni osobami ujawniającymi cyberprzemoc.
15. Samo wystąpienie zjawiska cyberprzemocy nie jest jednoznaczne z koniecznością zaangażowania Policji i sądu rodzinnego – działania powinny umożliwiać rozwiązanie sytuacji problemowej na poziomie pracy wychowawczej.
16. Klub powiadomi odpowiednie służby (np. Policję, sąd rodzinny), gdy wykorzysta wszystkie dostępne środki wychowawcze (rozmowe z rodzicami, zastosowanie konsekwencji określonych w Procedurze i Regulaminie Klubu, interwencji pedagogiczno-psychologicznej), a ich zastosowanie nie przynosi pożądanych rezultatów (np. nie ma zmian postawy ucznia).
17. O sytuacjach, w których zostało naruszone prawo powiadamiana jest

Kwestionariusz diagnostyczny

Symptomy wskazujące na przemoc/zaniedbanie:

Uwaga: Wymienione zachowania należy analizować biorąc pod uwagę całość informacji o rodzinie. Pojedynczych zachowań z listy nie można traktować jako jednoznacznie wskazujących na przemoc lub zaniedbanie.